‘We hebben verschillende opties onderzocht ten opzichte van het zogenoemde nul-alternatief’, vertelt Dirks. ‘Dat schetst de toekomstige ontwikkeling zonder nieuw beleid of project. Het gaat dan om verstedelijking volgens het traditionele model, door uit te breiden aan de randen van de stad of door het bouwen van laagbouwwijken in het weiland. Daarnaast zijn er twee projectalternatieven onderzocht. Inbreiden op de traditionele manier - conventionele wijken binnen de grenzen van de bestaande bebouwing - en het ‘slim’ inbreiden: een combinatie van verdichte laag- en hoogbouw binnen de bestaande bebouwingsgrenzen met maximale inzet van innovatieve technieken en diensten. Bij die laatste variant staan Smart City-concepten, waarbij digitalisering en data worden ingezet ten behoeve van stad en maatschappij, centraal.’

Maatschappelijk gezien levert het inbreiden van extra woningen binnen de grenzen van de bestaande bebouwing meer op dan ontwikkelen buiten de stad. Per saldo ontstaat er door ‘traditionele’ uitleg naar schatting een maatschappelijke meerwaarde van circa 1,2 miljard euro over de gehele periode tot 2050. Inbreiden op de huidige manier kan oplopen tot bijna 4 miljard aan maatschappelijke effecten, maar daar staan wel investeringen van 2,7 miljard euro tegenover. ‘Kijken we dan naar de meerwaarde van ‘slim’ inbreiden, dan is te zien dat die met 4 miljard euro fors hoger is ten opzichte van beide andere scenario’s. De investeringen lopen daarbij weliswaar op tot bijna 4 miljard euro, maar hier staat ruim 8 miljard euro aan baten tegenover’, aldus Hulsker.